KUR’AN-I KERÎM’DE BULUNAN İŞARETLER
1. Bu gördüğünüz şekil, sûre başlarında bulunur.
İçinde sûrenin adı, âyet sayısı ve nerede nâzil olduğu yazılır.
2. Hizib gülleri. Bu şekil, cüz başlarını, secdeleri ve hizipleri belirtmek için kullanılır.
20 sayfaya bir cüz denir. Her 20 sayfada bulunur ve içinde 
yazar.
Her cüz 4 hizbe ayrılır. Her cüzün ¼’ünde bu şekil içerisinde 
yazılmış olarak görürüz.
Bir de Kur’an-ı Kerîm’de 14 yerde secde âyeti vardır. Bu ayetleri belirtmek için yine aynı şekil o ayet hizâsına konur ve içinde 
yazar.
3. Med-Kasr işaretleri
Med işareti 
hangi harfin altında bulunuyorsa o harf uzatılır.
Kasr işareti 
hangi
harfin altında bulunuyorsa, o harf kısa okunur.
4. Vasl işareti
Vasl hemzeleri üzerine konur. Bu hemzeler okunmaz.
5. Katı‘ işareti
Vasl edilmemesi, yani muhakkak okunması gereken hemzelerin altına konur.
6. Vasıl nûnu
Sonu tenvinli kelimelerden bir sonraki kelimeye geçişi sağlar.
7.
Harfi
Kur’an-ı Kerîm’de 
harfiyle yazıldığı halde gibi ince okunması gereken yerlerde kullanılır.
8. Secavendler
Ayetlerin nerelerinde durulması ya da geçilmesi gerektiğini belirten işaretlerdir.
Lâzım vakıf: Muhakkak durulması gerektiğini işaret eder.
Mutlak vakıf: Durulması evlâdır.
Câiz vakıf: Hem durmak, hem de geçmek caizdir. Fakat durmak evlâdır.
Mücevvez vakıf: Durmak caiz olmakla beraber, geçmek evlâdır.
Murahhas vakıf: Zarûret halinde durulur.
Lâ vakfı: Durmamak gerektiğine işarettir.
Ayn vakfı: Rükû alâmetidir. Namazda Kur’an okunurken burada rükû yapmanın uygun olduğuna işaret eder.